Η οικονομική ύφεση είναι βαθύτερη απ' ότι δείχνει

Σήμερα στους NEW YORK TIMES αποκαλύπτεται κάτι που οι οικονομολόγοι το γνωρίζουν εκ των πραγμάτων. Το ποσοστό ανεργίας στην Αμερική είναι μεγαλύτερο από αυτό που ανακοινώνεται από το Υπουργείο Εργασίας.

Πράγματι, το υπουργείο ανακοίνωσε ότι το ποσοστό ανεργίας από 4.9% τον Ιανουάριο έπεσε στο 4.8% τον Φεβρουάριο. "5% εξακολουθεί να είναι μικρό ποσοστό ανεργίας" ανέφερε ο Ed Lazear, ο προεδρεύων του Οικονομικού Συμβουλίου του προέδρου Bush. “Είναι κάτω του μέσου όρου ανεργίας των τελευταίων 30 ετών.” Τα ίδια ισχυρίζονται και οι ρεπουμπλικάνοι John McCain Judd Gregg και Johnny Isakson .

Αν και στατιστικά είναι αλήθεια όλα αυτά, είναι επίσης αποπροσανατολιστικά. Αποπροσανατολίζουν, διότι οι πολιτικοί αναπαύονται με την εικόνα που παρουσιάζεται, σαν στρουθοκάμηλοι που βάζουν το κεφάλι τους μέσα στην άμμο. Τα πραγματικά στοιχεία είναι στη διάθεσή τους, αλλά αφού επισήμως καλύπτονται στην αυταρέσκεια και πείθουν τους ψηφοφόρους αυτό είναι αρκετό.

Τα στοιχεία δείχνουν (α) ότι το υπουργείο με την μέθοδο που υπολογίζει την ανεργία τα τελευταία 130 χρόνια θεωρεί ότι άνεργος είναι αυτός "ο οποίος δεν έχει δουλειά, ψάχνει ενεργώς να βρει τις τελευταίες τέσσερεις εβδομάδες και είναι επι του παρόντος διαθέσιμος για δουλειά." Παρόλα αυτά ένας μεγάλος αριθμός ανέργων τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν εμπίπτει σε καμιά κατηγορία, διότι είναι άνεργοι αλλά δεν ψάχνουν ενεργά για δουλειά τις 4 τελευταίες εβδομάδες, (β) τα στοιχεία δείχνουν ότι αν και το μέσο ποσοστό ανεργίας στην τελευταία δεκαετία είναι μόλις πάνω από το 5% είναι μικρότερο από όλες τις δεκαετίες ξεκινώντας από το 1960. Το ποσοστό όμως των ανέργων ανδρών, ηλικίας 25-54 ετών, είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλη δεκαετία. Το Ιανουάριο, π.χ., 13% των ανδρών, ηλικίας 25-54 ετών, δεν είχε εργασία, μεγαλύτερο από το 11% το 1998, 11% το 1988, 9% το 1978 και 6% το 1968. Ακόμη και τα ποσοστά των ανέργων γυναικών, που πλημμύρησαν την αγορά εργασίας τη δεκατία του 1970 και 1980 είναι μεγαλύτερα. Περίπου 27% δεν έχουν εργασία σε σχέση με 25% στις αρχές του 2000.

Ο δημοσιογράφος συνεχίζει έμμεσα να χτυπάει το καμπανάκι αλλά χωρίς να τολμάει να αντιπαρατίθεται με την επίσημη πολιτική του "μειωμένου ποσοστού ανεργίας". Λέει λοιπόν ο δημοσιογράφος ότι η αντίφαση του να έχουμε μικρό ποσοστό ανεργίας και μικρό ποσοστό απασχόλησης εξηγείται με το να έχουν αποφασίσει να γίνουν αυτο-μη-απασχολούμενοι, είτε διότι αποφάσισαν να μην ξαναεργστούν(!), είτε διότι μένουν στο σπίτι για να φροντίσουν τις οικογενειακές ανάγκες, είτε διότι προσέχουν τους ηλικιωμένους γονείς τους είτε διότι εργάζονται δωρεάν(!). Με λίγα λόγια επιδιώκουν να πετύχουν αυτό που πέτυχε ο Χότζας που "όταν έμαθε το γάϊδαρό του να μην τρώει, του ψόφησε". Έτσι θα πέσει σε σήψη και το σύστημα του αμερικανού Χότζα, αν δεν πέσει νωρίτερα. Εξάλλου, αυτοί που θα τρώνε θα έχουν το κεφάλι τους μέσα στην άμμο και δεν θα μυρίζουν τη σήψη.
Στην εικόνα, βλέπετε το "ιστορικά" χαμηλό ποσοστό ανεργίας στο επάνω γράφημα και την ιστορικά μεγαλύτερη ανεργία των "αυτο-μη-απασχολούμενων", στο κάτω γράφημα.

Απορούν βέβαια γιατί η κατανάλωση έχει μειωθεί και οι δείκτες δείχνουν ότι ο κόσμος δεν αγοράζει.

Και κλείνει ο δημοσιογράφος με το ειρωνικό κατά τη γνώμη μου σχόλιο "Με αυτές τις προϋποθέσεις θα ήταν απόλυτα λογικό να λέμε ότι η ανεργία είναι ιστορικά (την ιστορική περίοδο των 30 τελευταίων ετών) η χαμηλότερη.